زندگی سالم؛ یا زندگی با شورت‌کات‌ها؟
از نوشته‌هام مشخصه که چند وقتیه درگیر بازبینی سبک زندگی و نگاهم به رویدادهایی هست که داره برام اتفاق می‌افته؛ تک‌تک کلمات و کارهایی که در طی روز انجام می‌دم و انتخاب‌هایی که می‌کنم رو بازبینی می‌کنم و سعی می‌کنم نسخه‌ی بهتری از خودم رو برای خودم بسازم.
یکی از چیزهایی که این روزها بسیار درگیرم کرده انتخاب در سبک زندگیه که در پیش گرفتم، اگر بخوام خیلی سریع بنویسم و از حرف‌های اولیه دوری کنم، داستان از اینجا شروع میشه که با شروع فصل بهار و تابستون و بهتر شدن هوا شروع کردم به دویدن، با شروع کردن به دویدن احساس می‌کنم دوپامین ببیشتری و بلند مدت‌تری درونم ترشح میشه؛ یک دوپامینی که بیشتر از سوشال مدیا می‌مونه، بیشتر از پرخوری عصبی بهم لذت می‌ده و در کل خیلی بهتره. برای همین شروع کردم به تحقیق که چرا اینجوری شده و دلیل‌ش چیه؟
در یکی از مقاله‌هایی که داشتم می‌خوندم متوجه شدم که بالا بردن دوپامین (هورمونی که باعث لذت میشه و از طرق مختلف میشه افزایش‌ش داد) می‌تونیم راه‌های شورت‌کاتی رو پیش ببریم مثل سوشال‌مدیا، الکل، خودارضایی و… یا اینکه با سبک زندگی بهتر دوپامین بهتری در مدت طولانی‌تری تزریق کنیم. این دوپامین (نوع دوم) بیشتر در بدن می‌مونه و خب برای همینه که بعد از مدتی واقعا اعتیاد آورتر از قبلی‌ها هم هست. یعنی شما اگر می‌بینید که یکی داره مثل دیوونه‌ها ۳ روز در هفته می‌دوعه و crave می‌کنه براش بخاطر اینه که دوپامین دویدنه به مراتب بیشتر و خواستنی‌تر از دوپامین‌های کوتاه مدته؛ بدی‌ش اینه که اگر consistency توش نباشه بعد از مدتی فراموش میشه و دیگه مسیرت عوض میشه.
برای منی که شروع به دویدن کردم، بنظرم ۳ روز در هفته دویدن (مجموع ۱۵ تا ۲۰ کیلومتر) و یک جلسه کوه‌نوردی آخر هفته داره منو روی اخرین levelیی که می‌تونم متصور بشم می‌زاره. برام نه وزنم مهمه و نه خوش استایل شدنم، فقط می‌خوام این هورمونه تنظیم بشه. دفعه‌های قبلی که می‌دویدم به دنبال یک هدف بودم ولی اینبار فقط می‌خوام شروع کنم به دویدن برای اینکه دویده باشم و هیچ هدفی رو دنبال نکنم که اگر بدستش نیارم ناراحت بشم.
بنظرم این خودش یک موهبته که بتونی خودت رو درگیر metricها نکنی و فقط بری جلو تا از همون لحظه لذت ببری. این که بعضی از افراد رو می‌بینم سال‌ها دارن ی کاری رو می‌کنن (نه الزاما ورزش، حتی خوردن الکل) بخاطر اینه که واقعا از اون مسیره لذت می‌برن ولی وقتی توی دنیای مدرن به همه چیز goal-based نگاه کنی خیلی از لذت‌ها ازت گرفته میشه.
الان که دارم تایپ می‌کنم و می‌خونم گره‌های ذهنی‌م که فقط دنبال achieve کردنه رو در میارم اینکه واقعا این چیز کوچیک لذت بردن برای من در گذر زمان بخاطر شرایطی که توش بودم سخت شده بود واقعا ناراحتم می‌کنه ولی خوشحالم که دارم پیداش می‌کنم و از این به بعد قراره بهتر زندگی کنم.
