روزنوشت ۳۰ خرداد؛ چقدر نمی‌تونم!
این روزها کلید خرید یک ماشین توی ذهنم جرقه خورده؛ چه کسی بدش میاد؟ یک ماشین، یک جوون ۲۱ ساله؟ واقعا ارضا کننده‌ست که توی این سن یک ماشین داشته باشی. اما قیمت‌ها دیوانه‌واره. الان که دارم می‌نویسم قیمت یک پژو ۲۰۶ تیپ ۲ چیزی حدود ۲۹۰ میلیون است که واقعا نمی‌تونم؛ انقدر زیاد هست که با قسط ماهی ۵ میلیون هم خریدش برام ناممکنه. چون عملا باید ۵ سال قسط بدی تا بدون سود بتونی پول فقط ماشین رو در بیاری؛ بگذریم دنبال عدد‌ها نمی‌کنم. فقط با شروع این فرایند؛ فهمیدم که چقدر نمی‌تونم ها وجود داره برای من؛ البته که لقمه بزرگ و سختیه ولی فهمیدم که جا برای تامل کردن درباره زندگی و نحوه مدیریت‌های مالیم زیاد هست.
شاید سال‌ها پیش فکر نمی‌کردم که در این سن طلب ماشین کنم؛ چون نه فکر می‌کردم که به این جایگاه برسم و نه علاقه‌ای به رانندگی داشتم؛ از وقتی که گواهی‌‌نامه گرفتم هم آنچنان علاقه‌ای به ماشین نداشتم تا اینکه دویدن در زندگیم آغاز شد؛ برای دویدن معمولا پارک‌های خاصی رو انتخاب می‌کنم مثل پردیسان، دریاچه آزادی یا چیتگر که برای رسیدن به اون‌ها باید با ماشین رفت و آمد کنم. همچنین محل کارم داره دورتر میشه و رفت و آمد با حمل و نقل عمومی؛ برای من کمی سخت شده و وقت تلف کردن زیادی داره. پس اگر بعدا برام سوال شد که نیاز این خرید از کجاست؛ می‌دونم که جواب‌ش رو در این وبلاگ می‌تونم پیدا کنم. همچنین کی بدش میاد؟ یک سرمایه‌گزاری خوب در این کشور جهان‌سوم که قیمت‌ش روز به روز افزایش پیدا می‌کنه و یک راه برای جلوگیری از کم شدن ارزش پول در اینجاست.
